داور مسابقه بین المللی عکس کار ایران با توجه به متنوع بودن محورهای فراخوان این مسابقه به عکاسان توصیه کرد که به سمت مشاغل محلی مرتبط با منطقه خود بروند که بکرتر و ناب تر هستند و کم تر دیده شدند.
در میان جشنواره ها و مسابقاتی که در طول سال برگزار می شوند کمتر رویدادی است که شاید توجه خود را معطوف به کار به عنوان یک موضوع و دغدغه مهم اجتماعی کرده باشد. موضوعی که می تواند از دریچه حوزه فرهنگ و هنر و نگاه تیزبین هنرمند ابعاد آن هر چه بهتر شکافته شود و به برنامه ریزان و مدیران مربوط نقشه راه دهد. مشاغلی که خیلی از آن ها در روزگاری که تأکید به کارآفرینی، نقل محفل بسیاری از مسئولان است، می تواند با نمایش خیلی از این شغل ها توسط هنرمندان؛ ایده هایی را در ذهن مردم جرقه بزند که مسیر زندگی شان را عوض کند. با توجه به این موضوع مهم اجتماعی و کوشش عکاسان در نمایش واقعیت ها و آگاهی بخشی به جامعه در ارتباط با کار نخستین مسابقه بین المللی عکس کار ایران به همت مرکز کار ایران فراخوان خود را منتشر کرد. برای بررسی ابعاد هر چه بهتر این موضوع به سراغ افشین شاهرودی از اعضای شورای سیاستگذاری و داوراین مسابقه رفتیم تا دررابطه با رویکردهای مسابقه و هدفگذاری آن بیشترآشنا شویم:
مسعود زنده روح کرمانی خروجی یک رویداد فرهنگی و بویژه جشنواره را بر اساس ساختاری که برنامه ریزان آن تهیه کرده اند متصور دانست و گفت: اگر یک جشنواره در آغاز شکل گیری خود با یک طرح و نقشه راه حرکت کند از دوره سوم به بعد آن دورۀ اوج آن جشنواره است و می توان امیدوار بود که در میان اهالی آن رشته هنری مورد اقبال قرار گیرد. بدون شک جشنواره هایی که تعداد دوره های آن ها دو رقمی شده است، خیلی جریان سازتر هستند و اگر می خواهیم کاری اساسی کنیم باید حتماً در برنامه های خود جزئی تر عمل کنیم. مسابقات عکاسی زمانی ارزشمند هستند که در چند سال متمادی استمرار داشته باشند و در طول سالیان آتی خود با تغییرات در نحوۀ اهدای جوایز، انتخاب نوع موضوعات، نمایش آثار و.... سعی کنند تا به روزتر گام بردارند.
وی با اشاره به اینکه انتظارات مدیران از اولین دورۀ جشنواره ها باید با دورنگاهی کارشناسانه همراه باشد، خاطر نشان ساخت: جشنواره یا مسابقه ای که تازه قدم در میدان گذاشته است و با حرف جدیدی وارد عرصه فرهنگی و هنری شده است را نباید با جشنواره ای که چند دوره از عمر آن می گذرد، مقایسه کرد بلکه اگر شورای سیاستگذاری این جشنواره ها با نگاه تخصصی اقدام به تشکیل آن کنند و حمایت خوبی را از جامعه عکاسان به عمل اورند می توان امیدوار بود تا درآینده جایگاه خوبی را در میان جامعه عکاسان باز کنند.
داور نخستین دوره مسابقه بین المللی عکس کار ایران، رجوع عکاسان به آرشیو را یکی از آفت های بعضی عکاسان جشنواره ای برشمارد و گفت: این که با دیدن فراخوان، ساده ترین راه را رجوع به آرشیو و جستجو بر اساس موضوع جشنواره در دستور کار قرار دهیم، کار اشتباهی است و طبیعتاً خیلی هم نباید انتظار موفقیت داشت. تولید اثر در جشنواره است که آن را زنده نگه می دارد و این مهم محقق نمی شود جز با تغییر رویکرد، موضوعات و به روز کردن فراخوان جشنواره ها در هر دوره. بارها دیده شده که خیلی از جشنواره ها که در چند دوره بدون تغییر ظاهر شده اند از رونق آن ها کاسته شده و کم رنگ تر ظاهر شده اند.
وی ادامه داد: بدون شک اگر مسابقه عکس کار ایران هم می خواهد موفق شود باید در این مسیر با عمل کردن به خیلی از تعهداتی که در ابتدا و در فراخوان دادند به صورت جدی عمل کنند و به مواردی مثل چاپ کتاب و یا نمایش اثار در نمایشگاه های مختلف که خروجی یک جشنواره است توجه زیادی نشان دهند و اگر این موراد اتفاق افتاد می توان امیدوار بود که مسابقه عکس کار ایران پس از چند دوره نقل محفل جامعه عکاسان خواهد بود.
زنده روح کرمانی، عکاسان را قبل از هر گونه اقدامی به فکر و نگاه تخصصی تر نسبت به موضوع کار رهنمون کرد و متذکر شد: شغل های بسیاری در گوشه و کنار زندگی ما وجود دارند که خیلی از آن ها از دید جامعه مغفول مانده است و یا بعضی از مشاغل رو به نابودی هستند که این رویدادهای هنری می توانند به نمایش هر چه بهتر آن ها در میان مردم جامعه کمک کنند البته به شرطی که برای نمایش حداکثری آثار هم تلاش بسیار شود تا آثار برگزیده اشتراک خوبی را با مردم جامعه داشته باشد.
عضو هیئت مدیره انجمن عکاسان ایران، اقدام مرکز کار ایران را در ایجاد این مسابقه قابل تقدیر دانست اما لازمۀ آن را مهیا بودن پیش شرط هایی دانست و افزود: موضوع کار شاید در نظر اول برای هنرمند ایجاد دغدغه نکند و فارغ از هر گونه اهمیت موضوع به سراغ عکس های آرشیوی خود رجوع کند. برای این منظور می توان با برگزاری آموزش و یا تفسیر مشاغل از نظر برگزار کنندگان و یا تهیه اردو بتوان فضا را برای تولید در جشنواره مهیا کرد.
وی، محورهای بسیار زیاد این مسابقه را در تولید آثاری متفاوت یکی از نقاط مثبت آن خواند و اظهار کرد: زندگی جامعه عکاسان در شرایط اقلیمی و فرهنگی متفاوت و شغل هایی که پیرامون خود دارند می تواند ما را با عکس های بسیار زیادی روبرو کند که از این منظر شاید در نوع خود جزو معدود موضوعاتی است که بدان پرداخته شده است و ما را با خیلی از مشاغلی که تاکنون کمتر دیده شده است، روبرو کند. فردی که در یک نقطه دور افتاده زندگی می کند ممکن است مشاغل محلی مرتبط با منطقه خود را ببیند که از نظر یک عکاس شهری مغفول مانده است و امیدوار هستم که عکاسان با توجه به متنوع بودن محورهای فراخوان سعی کنند به سمت شغل هایی بروند که بکرتر و ناب تر هست.
زنده روح کرمانی، گلایه های عکاسان پس از داوری جشنواره ها را به دور از کارشناسی دانست و متذکر شد: وقتی هنرمند کاری را به داوری می فرستد باید اجازه دهد تا از نظر داوران انتخاب شود و از اعمال نظر شخصی که اثر من بهترین است پرهیزکنند. تصور کنید که ۳۰۰۰ اثر به دبیرخانه ارسال می شود و داوران باید از میان این همه اثر که طبق تصور شخصی صاحبان آن ها بهترین اثر متعلق به خودشان است باید دست به انتخاب بزنند. نکته ای که باید روشن کرد این که چند فاکتور مبنای قضاوت داوران قرار می گیرد و موضوع اساسنامه و محورهای فراخوان، میزان خلاقیت و جنبه های زیبایی شناسانه از نظر فرم و ترکیب بندی و ... است که همه با هم ماحصل نمره نهایی یک اثر را می دهد.
وی نمایش پایانی جشنواره ها را ویترین آثار و خروجی کار توصیف کرد و گفت: موضوعی که خیلی از جشنواره ها آن را جدی نگرفته اند و تنها نمایش آثار را در فضای مجازی منتشر کرده اند که به نظرم کار اشتباهی است. یک جشنواره و مسابقه با نمایشگاه پایانی آن معنا پیدا می کند و حتماً آثار باید روی دیوار قرار گیرد تا مردم آنها را از نزدیک ببینند.
بالطبع تماشای عکس به صورت مستقیم و رودررو حس وحال دیگری دارد. به عنوان مثال فیلم سینمایی را در تبلت هم می توان دید ولی تماشای آن در فضای سینما، حس و حالی دیگر دارد.
وی در پایان بیان داشت: پیشنهادی که به عکاسان دارم این که فراخوان را حتماً مطالعه کنند و بارها در داوری های مختلف این را گفتم که عکاسان اگر محورها و موضوعات را مطالعه کنند به مراتب خیلی بهتر به فهم آن ها کمک می کند و آثار مرتبطی را به جشنواره ارسال می کنند. امیدوار هستم که با توجه به گستردگی موضوع مسابقه کار، عکاسان با دید بازتری به تولید اثر اقدام کنند وبا توجه به این که در نوع خود این موضوع خیلی کمتر در جامعه هنری به آن پرداخته شده است، امیدوارم که شاهد ارسال آثار خوبی به دبیرخانه مسابقه باشیم.
گفتنی است؛ بر پایه تقویم مسابقه بین المللی عکس کار ایران؛ آخرین مهلت ارسال آثار، ۱۵ فروردین ماه ۱۳۹۹ است. هنرمندان برای اطلاع دقیق از قوانین شرکت، ثبت‌نام و ارسال عکس می توانند به پایگاه اینترنتی مسابقه به نشانی www.jobcenter.ir/festival مراجعه نمایند